Tijmen Swaalf

DJ Cone Yo’s Magistrale discobingo: spelshow, theater, borrel en dansavond in één

by

De omschrijving “een bingo met nummers in plaats van cijfers” is opzettelijk vaag: al snel kwam ik erachter dat het zó veel leuker was als deelnemers niet precies wisten in welke chaos zij belandden wanneer de discobingo begon. Met een vaste groep deelnemers op de zaterdagavond, succesvolle benefietavonden voor mijn horeca-klanten en vele aanvragen van bedrijven voor digitale teamuitjes is het concept boven verwachting geslaagd. 

Wil je ook een online-discobingo-avontuur? Mail me!

Het doel dat ik met deze activiteit voor ogen had was simpel: de activiteit moet niet aanvoelen als de corona-variant van een bestaande activiteit. Ik verwachtte dat een online quiz leuk zou zijn, maar onder zou doen aan de offline variant. En een standaard bingo leek mij niet speciaal genoeg. Een bingo waarbij ieder vakje gevuld is met een guilty pleasure nummer, wat je ook nog eens zo snel mogelijk moet herkennen, en een galerij aan knikkende hoofdjes en dansende deelnemers als achtergrondbeeld… Dat moest het worden.

Totaal entertainment

Bij de discobingo komen in ongeveer anderhalf uur tijd 75 nummers voorbij (en bij de kortere variant 48 nummers in een uurtje). Hoewel er zeker voordeel is als je de nummers kent, komen de namen ook na iedere vijf nummers voorbij. Zo is het een toegankelijke activiteit. Met Rock-classics, songfestival, Holllandse hits en summer vibes zijn er diverse thema’s beschikbaar, maar de GUILTY PLEASURE editie was verreweg de meest populaire editie. 

Tien weken lang organiseerde ik iedere week een nieuwe bingo, en meerdere specials en benefietbingo’s voor de café’s die voorheen mijn pubquiz afnamen en die in deze periode helaas nog niet open mochten. Al snel kwamen de mailtjes van bedrijven binnen met de vraag of ik dit ook als team-activiteit kon organiseren. 

Development

Hoewel ik eerder de discobingo als bedrijfsactiviteit had georganiseerd, waren er veel dingen om rekening mee te houden in het organiseren van de online-editie. Hoe zorg je bijvoorbeeld voor de hoogste audiokwaliteit voor deelnemers zonder dat je het netwerk overbelast? Kan je de activiteit beschikbaar maken op diverse platformen? (Zoom, Microsoft Teams, Google Hangouts, Skype, Jitsu, Houseparty) Hoe distribueer je 200 unieke kaarten per bingo én hoe controleer je of de gemelde bingo’s daadwerkelijk kloppen? En: als deelnemers zelf hun platform kunnen kiezen: hoe zorg je voor een eerlijk bingo-meldings-proces? En tot slot: hoe ga je zorgvuldig om met de gegevens van deelnemers?

Desondanks lukte het om in een periode van een week al deze vragen te beantwoorden en daarbij flink wat nieuwe vaardigheden te ontwikkelen. Zo leerde ik om met Ubuntu een Icecast radioserver werkend te krijgen op een eigen VPS, bouwde ik een webshop, implementeerde ik op STACK een CMS systeem dat ik tevens kon gebruiken in de distributie van de kaarten en ontwikkelde ik een controlesysteem wat de controletijd van bingo-kaarten significant verminderde. Binnen een week kon er getest worden.

DJ Cone Yo

Vervolgens was het tijd om de activiteit verder aan te kleden. Deelnemers In de testfase gaven aan dat ze de presentatie leuk vonden en dat er meer grappen tussendoor gemaakt mochten worden. Dit bleek een lastige opgave, gezien het aantal taken tijdens de bingo flink oploopt: als spelleider functioneer je als DJ, helpdesk, presentator, moet je de bingomeldingen controleren en zorgen dat alle verbindingen in stand blijven (en deelnemers die uit de videochat opnieuw toelaten). Hierom koos ik voor meer fysieke act, met heel veel props en speciale dansjes.

Het personage DJ Cone Yo lag al een tijdje klaar, wachtend op een geschikt project om het mee te lanceren. De overdreven mascotte/entertainer met de zeer slecht gekozen naam bleek de juiste sfeermaker, en zorgt voor de juiste dosis chaos tijdens het spel. 

20200509 - GUILTY PLEASURES 6
20200427 - Woningsdag I
20200528 - Gollem 4
20200530 - GUILTY PLEASURES GREATEST HITS
20200515 - Songfestival
Previous image
Next image

De verschillende evenementen die ik in deze periode organiseerde.

The show must go on…

En de online discobingo is een blijvertje: de aanvragen blijven binnenkomen en ik blijf het als activiteit aanbieden. Met digitale polonaises, schuifelen, YMCA’s, afterparty’s die veel te lang doorgaan, heel veel zwaaien en meezingen en razendspannende finales! Maar voor nu: bedankt Deloitte, UvA, Mollie Payments, Pepsi Company, Makro, Techspire, Stichting Spoenk, Oostvaarders College, Startup Village, Crescendo en de meer dan 1000 deelnemers van de openbare- en benefietbingo’s!

Een reisgids door de wereld van de klassieke muziek: Klassiek In Zicht

by

In 2012 leerde ik Aldo kennen tijdens mijn werk voor Music Media and More (voormalig eigenaar van de televisiekanalen Brava NL Klassiek en DJAZZ.tv). Met een ongekende passie voor klassieke muziek vertelde hij over de mooiste werken, en vooral de werken die je als “beginner” niet zo snel zou ontdekken. In 2016 nam Aldo opnieuw contact op om samen aan een project te gaan werken. Het resultaat: een unieke, interactieve reisgids door de klassieke muziek!

Voor dit project waren zijn vorige projecten de centrale inspiratie: de Luistercursus Klassieke Muziek (die platina ging) en de Luistercursus Opera, de diverse workshops die hij gaf en vooral het werk Ken je Klassiekers, waarin hij voor het eerst een nieuwe classificatie presenteerde om je te navigeren door de talloze composities die al die jaren zijn gemaakt: periode, stijl en samenstelling.

Het idee hierachter was simpel: omdat componisten schreven voor soloinstrumenten. kamerorkesten, koren, solozangers en grote orkesten, en de muziek deel kon zijn van onder andere opera’s en operettes, balletvoorstellingen en tegenwoordig ook films, is het onhandig om vanuit alleen de componist te vinden wat je zoekt en ontdekken wat je mooi vindt. Zelfs een overkoepelende categorie als opera verschilt onwijs, afhankelijk van de nationaliteit van de componist.

Aldo heeft 49 genres opgesteld, waardoor je eenvoudig de muziek ontdekt die qua stijl overeenkomt. En hierdoor ontdek je ook de minder bekende werken die minstens zo mooi zijn om te beluisteren.

Nóg een stap dichterbij de muziek

Maar wat de gids helemaal uniek maakt is de koppeling met Spotify en YouTube: bij ieder hoofdstuk is een YouTube-video geselecteerd die je in beeld en geluid laat kennismaken met het specifieke genre, en van ALLE van de meer dan duizend besproken werken is een Spotify afspeellijst gemaakt met daarin een bijzondere uitvoering van de muziek. In twee keer klikken luister je naar de muziek terwijl je erover leest. de website die we hiervoor hebben gemaakt (in samenwerking met Willemien Haagsma en Rob Hulsebos) is in feite een museum geworden met 49 collecties, zorgvuldig gecureerd door Aldo zelf.

In ieder hoofdstuk in het boek kan je de QR-code scannen (of navigeren naar het adres) om zo het bijbehorende hoofdstuk online te vinden. Omdat Aldo af en toe nog een mooiere uitvoering ontdekt is alles in afspeellijsten geplaatst, en deze worden bij de ontdekking van een bijzondere uitvoering direct geüpdate.

Als we dan toch bezig zijn…

In de twee jaar dat we aan het boek gewerkt hebben bleef Aldo ideeën spuien om het boek te verbeteren, maar begonnen we ook na te denken over andere producten waarmee je kennis maakt met klassieke muziek. Naast alle teksten die Aldo geschreven had, hadden we een flinke dosis achtergrondinformatie over alle besproken componisten en geweldige illustraties van John Minnion, die ons uit enthousiasme over het project heel veel vrijheid gaf in het gebruik van zijn tekeningen. Waar dat in resulteerde?

Onder andere de “Componisten Verjaardagskalender”, met daarin, naast de verjaardagen van de componisten, iedere maand een illustratie van één van de jarigen én een directe link naar zijn muziek online. Maar ook “Kleur de klassieken”: 25 ansichtkaart-kleurplaten, ook weer voorzien van een QR-code met muziek die bij de illustratie past. Met mijn 2-jarige neefje hebben we die al getest, en hij was zeer onder de indruk van Rhapsody in Blue van George Gershwin. En tot slot een wereldkaart met daarop de geboorteplaatsen van de bekendste componisten: heerlijk om je ogen over te laten dwalen en te speculeren over wat ze inspireerden tot het schrijven van de prachtige muziek.

Ik kan er nog veel meer over vertellen, maar wat ik vooral wil zeggen dat ik onwijs trots ben op het product en de rol die ik heb kunnen spelen in de ontwikkeling hiervan. Wekelijks gingen we in discussie over de grote en kleine wijzigingen (“Is het nou meer een wijngids of reisgids?” “Op welke pagina plaatsen we die quote of dat feitje?” “Hoe zien de afspeellijsten eruit op de laptop en telefoon?”) en met iedere wijziging zagen we het boek beter worden. Het was een plezier om Aldo hierin te begeleiden, en ook om samen te werken met Willemien en Rob, en alle andere mensen die feedback hebben gegeven en het boek hebben getest. Het is gelukt om iets te maken waar we allen oprecht trots op zijn.

Livestreams, televisiespots en de Rijksveiligheidsdienst: een jaar bij Bits of Freedom

by

Het was een duik in het diepe. In de wereld van technologie, burgerrechten, open-source software en activisme. In april begon ik aan wat een onwijs leerzaam jaar zou worden, in een team vol professionals die doelen nastreven in het belang van iedereen, en vooral allen die waarde hechten aan privacy en vrijheid online. Ik blik kort terug op de drie grootste projecten waar ik bij betrokken was.

Livestream voor een betere wet

Een concept dat al een tijd op de planken lag, ontwikkeld in samenwerking met KesselsKramer, en met één streven: zoveel mogelijk nieuwe donateurs binnenhalen. Het eerste project waar ik mij in mocht bijten was een twaalf uur durende livestream, waarbij presentatieduo Roel Maalderink en Christel van de Craats vanuit het bed in een hotelkamer vierentwintig gasten ontvingen en interviewden over internetvrijheid. We regelden sponsoring, de locatie (het VolksHotel in Amsterdam), de gasten, de techniek, de graphics, de promotie, de aftercare, een pubquiz, catering, decor en alle kleine dingen die er last-minute bij komen kijken. Het was een project waar ik tot mijn nek inzat en wat het uiterste van mij vroeg, en daarmee ook veel van collega’s. Maar het resultaat mocht er zijn: Die dag haalden we 429 nieuwe donateurs, en binnen een maand stond de teller op de beoogde 500.

En wat maakte daarbij de grootste indruk op de rest van het team? Een animatie van een dansende pompoen.


Het bord dat je in bovenstaand GIF-je ziet hangt thuis aan de muur. Een geweldig aandenken aan een geweldige periode. Meer informatie? Lees even de blog op de website van Bits of freedom.

De Rijksveiligheidsdienst


Geen paniek! De Rijksveiligheidsdienst bestaat niet. Al zou je dat niet denken als je het Googled (of Go-go-duckt, voor de meer privacy-bewuste medemens). Voor een campagne om Nederlanders bewust te maken van de impact van overheidssurveillance richtten wij de Rijksveiligheidsdienst op. Waarom? Kijk even naar de volgende video:

De brief werd verspreid in meer dan 20 gemeenten door heel Nederland en werd breed opgepakt door de media. Het resultaat: een felle discussie over de grenzen die we moeten stellen aan overheidssurveillance. Deze campagne voerden wij uit nadat de referendumcommissie bekend maakte dat het referendum over de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten doorging, en dankzij de vele aandacht die deze campagne kreeg wisten we tot de dag vóór het referendum duizenden Nederlanders te bereiken met onze scenario’s. 

Het referendum over de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten


Dankzij een groep studenten uit Amsterdam werd de nieuwe Wetgeving voor de AIVD en MIVD bekend bij heel Nederland: met hun campagne wisten ze ervoor te zorgen dat beide drempels gehaald werden om het laatste raadgevend referendum in Nederland tot stand te brengen. Het betekende een koerswijziging voor Bits of freedom: vrijwel alle aandacht moest in die periode gericht zijn op zoveel mogelijk mensen overtuigen van het belang van betere wetgeving. 

De campagne die wij voerden was verspreid over een periode van vijf maanden. Waar we begonnen met de Rijksveiligheidsdienst-campagne gingen we in januari verder met een livestream in samenwerking met Amnesty Nederland, de lancering van onze website eenbeterewet.nl, advertenties in kranten, op de radio en televisie, tientallen deelnames aan debatten door het hele land, een reeks blogs waarin we misleidende uitspraken van de voorstanders rechtzette, en flyeracties met vrijwilligers door het hele land. 

Deels was onze campagne mogelijk door de subsidie die wij van de Referendumcommissie ontvingen om een tegencampagne te voeren, maar des te meer door de harde inzet van vrijwilligers en het team. Tijdens dit project leerde ik Eveline Prins kennen: de beste projectmanager die ik ken. Het einde van de campagne was het beste einde wat ik kon wensen voor mijn tijd bij Bits of freedom: met een nipte meerderheid stemde Nederland tegen de nieuwe wet.

Was dat het?


Er zijn nog tal van dingen waar ik bij betrokken ben geweest. Ik nam deel aan congressen, deed de vormgeving voor een internationale campagne, deed samen met collega’s live verslag vanuit de eerste kamer, hielp mee tijdens de Big Brother Awards, organiseerde een donateurscampagne in december, schreef blogs en onderhield de nieuwsbrief. 

En last but not least: tijdens mijn afscheid kreeg ik de kans het hele team te laten zien wat voor een bijzondere stad Almere is. Misschien maakte dat meer indruk op mij dan op de rest.

Hoe iedereen het juiste wil doen maar niemand wist waar te beginnen: comité Leefbaarheid Wenckebachweg

by

Eind januari 2016 trilde mijn telefoon constant: de Whatsapp-groep met ruim honderd medebewoners van een studentencomplex had net via de media vernomen dat er een meisje verkracht was op de fietsroute naar onze wijk. Het zoveelste incident op rij gaf medebewoners een machteloos gevoel. Na 2 vergaderingen, een stuk of 10 belletjes, interviews met de NOS, SBS, het Parool en een bezoek van de burgemeester was de Wenckebachweg getransformeerd een positief voorbeeld voor studentencampussen door heel Nederland.

Op de Wenckebachweg staat een studentencomplex met 1.000 bewoonbare zeecontainers. Ze zijn ingericht als studio-appartementen. De ligging was bij de bouw al opmerkelijk: naast de Bijlmerbajes, op route naar een TBS-kliniek, op steenworpafstand van het clubhuis van de Hells Angels en naast een krakersdorp. Op de normale criminele activiteit na die plaatsvindt in iedere wijk van de stad na ging het er jarenlang goed. Misschien was één van de belangrijkste redenen dat de Angels er zaten: niemand was gek genoeg om daar wat uit te halen.

Maar de gemeente had nieuwe plannen met het gebied. De Angels werden elders ondergebracht en het gebied naast het nabijgelegen metrostation werd onder handen genomen. Het werd een bouwput, en lange tijd was het onduidelijk wat er met de wijk moest gebeuren. De studentenwoningen stonden geregistreerd als tijdelijke woningen en werden om de zoveel tijd met een aantal jaar verlengd. Hoewel je binnen 10 minuten fietsen in het centrum was, was het een beetje een vergeten wijk door de gemeente. Zoveel werd ook duidelijk toen ik ging rondbellen welk stadsdeel nou precies verantwoordelijk was voor het gebied. Niemand kon een bevredigend antwoord geven

En toen kwamen de problemen. Een toename aan het aantal dealers, intimidatie op straat, poging tot inbraak, openbaar geweld, en uiteindelijk de verkrachting van een medebewoner op route naar het complex. Meerdere nieuwssites publiceerden dit bericht en via de chatgroepen lieten bewoners elkaar weten zich niet veilig te voelen.

Van "Slacktivism" naar activism

Het onveilige gevoel kwam voort uit de machteloosheid die veel bewoners hadden. Als je zocht naar nieuwsberichten over het complex moest je ver teruggaan voor je een positief bericht zag. Ik wilde daar verandering in brengen en besloot een conceptbrief te schrijven naar de media. In deze brief deed ik een oproep aan medebewoners om, als ze het met mij eens waren, deze naar zoveel mogelijk media te sturen. Het bericht in de gesloten Facebookgroep werd flink opgepakt. Binnen een uur waren er meer dan 150 likes en 30 reacties. Mensen uitten hun steun, gaven aan waar ze de brief naar hadden gestuurd of suggereerden kranten en sites waar we het ook naar konden sturen. Er was momentum.

Later die dag stuurde ik een tweede bericht naar de groep. Inmiddels had ik reactie gehad van een aantal partijen die iets met het verhaal wilden doen. Ik wilde de media gebruiken om een ander verhaal over onze wijk te laten zien. Een succesverhaal. Een verhaal dat de bewoners liet zien dat we de macht hadden om het te verbeteren en hopelijk de steun van andere partijen om dat te doen. Maar ik wilde ze niet overweldigen: een veelvoorkomend probleem met activisme op social media is dat de aandacht snel wegvalt of dat de handeling die van de betrokkenen gevraagd worden te groot of te klein zijn. Ik stelde voor die avond een uurtje in het nabijgelegen café te gaan zitten en met een aantal mensen te brainstormen over wat we konden doen.

Die vrijdagavond zaten we met ongeveer 20 studenten aan een lange tafel. Ik stelde een planning voor: het eerste kwartier praten over de situatie, dan een halfuur brainstormen over vervolgstappen en dan weer een kwartier de rollen verdelen. Ideeën waren er voldoende: start een extra Facebookgroep zodat mensen hun terugreis uit het centrum ‘s nachts samen kunnen doen, maak een anoniem overzicht van alle problemen die besproken zijn in de Facebookgroep, vraag om meer straatverlichting en om cameratoezicht, neem contact op met de Amsterdamse Studentenraad, start een postercampagne die sociale cohesie stimuleert, organiseer een borrel voor de buurt. Al deze ideeën verdeelden we over de aanwezige studenten. Op dinsdag zouden we weer bij elkaar komen, weer een uurtje, en verdergaan.

Meedoen is belangrijker dan winnen


Ik nam de taak op me om de groep te coördineren en uit te breiden, en de media warm te houden. Nu had ik een sterk verhaal om naar de gemeente, de politie, de woningbouwvereniging en andere partijen te stappen: “op dinsdag komen wij bij elkaar om gezamenlijk de wijk te verbeteren na de verschrikkelijke gebeurtenis van afgelopen week. Daar zal media bij aanwezig zijn. Wij willen dat je ons laat zien dat jullie je steentje zullen bijdragen. Dat kan op twee manieren: wees bij onze vergadering aanwezig of laat ons weten dat jullie meedoen door initiatief te tonen. Je toont initiatief door ten minste één van onze vragen en verzoeken te beantwoorden.”

Dit sprak vrijwel alle partijen aan. Aan de verkrachting heeft alleen de dader schuld, maar dat het hiertoe heeft kunnen komen is een gedeelde schuld. Ik deed een pleidooi aan de partijen om deel te worden van de oplossing. Voordat de vergadering begon had ik van iedereen een mail ontvangen met toezegging tot deelname aan ons project.

Dinsdagavond zaten wij daar met meer dan 40 studenten, de ASR, vertegenwoordigers van de gemeente, de politie, Cordaan, de Key, de bewonersvereniging, en journalisten van AT5, folia, het Parool en Metro. Anderen hadden de informatie via mail gehad. We spraken weer een uur, vergaderden over oplossingen en borrelden. Er werden actiegroepen opgericht voor het organiseren van de postercampagne, evenementen voor de buurt, contact met de gemeente en ASR, een vragenuurtje met de wijkagent, een vast spreekuur met de woningbouwvereniging en het vervolg van het nu opgerichte comité Leefbaarheid Wenckebach. 

De media die wij spraken gebruikten titels als “studenten Wenckebachcomplex slaan armen ineen voor veiligheid”, andere media namen die berichtgeving over of schreven zelf een stukje erover. We sproken met NPO Radio 1, maakten een item met Hart van Nederland en burgemeester Eberhard van der Laan kwam langs om met ons te praten en te verzekeren dat ze voor ons aan de slag zouden gaan. Binnen een maand was er meer politiesurveillance, cameratoezicht, hadden we verbeterd contact met de wijkagent, haalde de samenfietsgroep meer dan 500 leden (ook van buiten het complex), was er een overleg opgezet tussen alle partijen en werden er meer activiteiten georganiseerd om de buren bij elkaar te krijgen. Doordat wij in het nieuws kwamen spraken ook in andere steden studenten zich uit over de veiligheid op hun campus. 

Een korte reflectie

Bovenstaande is een greep van de veranderingen die doorgevoerd zijn en inmiddels is er nog veel meer veranderd. De dader van de verkrachting is gelukkig opgepakt. Tijdens de beginfase van dit project had ik twijfel of ik dit moest doen, of het ethisch verantwoord en verstandig is om zo’n heftige gebeurtenis te gebruiken, ook al is het doel positieve verandering.

Wat er destijds gebeurd is kan niet teruggedraaid worden. Het onveilige gevoel van medebewoners is iets wat ik snap, en terugkeren op de plek waar je dit is overkomen moet een hel zijn. Het was tevens iets waar ik wat aan kon veranderen. Met deze actie wilde ik zorgen dat alle bewoners zich veilig voelden in de wijk. Dat als er iets gebeurt ze weten wat er gedaan kan worden. En een reden geven om trots te voelen voor de wijk waarin zij woonden. Studentencomplexen zijn een plek waar onwijs mooie dingen kunnen gebeuren en waar je een hele fijne tijd kan hebben om je te ontwikkelen en vormen. 

Ik ben trots op wat we destijds hebben kunnen doen.

—

En dit bericht werd een paar maanden na onze actie geplaatst:

Hoe een avondje verhuizen een jaarlijks terugkerend evenement werd: Le Tour de Couch

by

Voor een barbecue rond koninginnedag met internationale vrienden hadden we één probleem: een tekort aan zitplaatsen. Een korte zoektocht op Marktplaats en een belletje later konden we twee grote gele banken ophalen. Punt was wel dat ze de volgende avond moest gebeuren. Met zes vrienden, twaalf meubelwieltjes, een boormachine en wat sixpacks was de eerste “banknacht” een feit. Vijf jaar later doen we dat met 48 vrienden, 16 banken en een eindfeest met 200 man.

Het was een grote gok: zouden onze vrienden het accepteren als ik ze onder valse voorwendselen naar een plein nabij de eigenaar lokte en daar vroeg of ze konden helpen met het monteren van de wieltjes en “aanduwen” van de banken. Een beetje aarzeling was er wel, maar wat volgde was een van de leukste avonden tijdens onze studentenperiode. 

We reden een fantastische route vanaf het Max Euweplein, langs het Rijksmuseum, een korte tussenstop bij Kriterion en daarna langs de Amstel richting de Wenckebachweg. Onderweg genoten we met onze voeten op de railing van bruggen van het uitzicht, instrueerden we pizzabezorgers om ons op de route te vinden, vervingen we meerdere malen de wieltjes (de beschikbare wieltjes bleken niet erg geschikt voor een wandeltocht van 7 kilometer) en namen we mooie foto’s.

En de reacties van vrienden via Facebook waren super enthousiast! Mede omdat het feestje erna zo’n succes was besloot ik het nog een jaar te organiseren. Deze keer met meer mensen en meer banken. CampusTV ging mee (later ook studenten.tv) en filmde ons terwijl we met de pont het IJ overstaken, hoe we met touw en blok de banken uit bovenwoningen takelden en hoe we gezamenlijk de laatste kilometers aflegden. 

Vanaf het derde jaar kreeg de wedstrijd zijn officiële naam: le Tour de Couch. Omdat we nog midden in de crisis zaten was de tagline “de enige keer dat het leuk is om een “bank-run” te doen. De originele 2 banken hadden inmiddels hun beste tijd gehad, en van de poten van de bank maakten ik trofeeën voor het winnende team. Het doel was niet om zo snel mogelijk van locatie naar locatie te gaan, maar om onderweg opdrachten uit te voeren. Iedere editie is het wel een team gelukt om een politie-agent op de bank te krijgen, en meerdere zoenende stelletjes, of om de bank op een bijzondere locatie naar binnen te krijgen.

Ik twijfelde ieder jaar of ik het nog een keer moest organiseren. Hoewel we geen overlast veroorzaakten (en we eigenlijk alleen maar leuke reacties kregen) bleef het een “illegaal” evenement. In die vijf jaar hebben we echter nooit problemen gehad. Zelfs niet toen een team een kort stukje met bank meeliep met een demonstratie.

In 2015 organiseerde ik de race voor het laatst. Inmiddels was een groot deel van de vrienden verhuist uit het studentencomplex, maar voor die ene dag kwam iedereen nog even terug. 

486862_512661712104340_731966308_n
397962_512630068774171_2098929915_n
935516_512630055440839_1681195876_n
1524887_672519716118538_6214763607054152294_n
Previous image
Next image

En wat leer je daar nou van?

  • Wie als student meer dan 10 euro voor een bank betaalt, betaalt teveel.
  • Een boormachine is je beste vriend.
  • Je hoeft je bank niet te verlaten om wat meer van de wereld te zien.
  • Er is veel mogelijk in de openbare ruimte, zolang je maar respect toont voor je medepassanten.
  • Een avondje verhuizen met vrienden kan uitdraaien op een van de leukste evenementen die je in de binnenstad van Amsterdam kan doen.

Brian en Tijmen zoeken een kamer in Amsterdam

by

Brian Leahy maakt met zijn bedrijf Sparkling Eye Productions video’s. We wilden al lange tijd een project samendoen, en bij gebrek aan vraag vanuit de markt besloten we zelf iets te ontwikkelen. Het kreeg de naam Brian en Tijmen zoeken een kamer in Amsterdam. Nu op een lager pitje, maar nog altijd de intentie om meer video’s te maken. Laten we even terugblikken op de eerste drie video’s.

Tijdens Kerst kan er niemand om ons heen

De eerste in onze serie maar de derde in onze reeks van kerst-familie-video’s. Jaren geleden maakten wij een lipdub in een vakantiehuisje met al onze neven en nichten. Drie jaar erna gingen Brian en ik op tweede kerstdag alle familiefeestjes na (in totaal acht stuks). Dit jaar hadden we tijd en inspiratie. Het werd een eigen nummer, een modern kerstverhaal over de eenzaamheid des levens. Maar ook een reminder dat een brutaal mens de halve wereld heeft. Met Gastrollen voor Kees, Bart, Katrien, Joris, Mike, Patricia, Puck en Robin. Ofwel: de familie die altijd bereid is om even gek met ons te doen.

Desperation Day: de Charmeur

Het nummer “de Charmeur” lag al op de planken, en na de goede ontvangst van onze eerste video wilden we snel weer aan de slag. We zochten contact met onze vrienden van de Jonge Admiraal en vroegen of zij een speeddate-avond wilden organiseren, puur zodat wij de reden hadden om deze video te lanceren. Dat wilden ze wel. De video was een succes en de speeddate avond ook! Het haalde zelfs het Parool, en blijkbaar is het één van de eerste resultaten als je zoekt op “Tijmen vieze ouwe man”, wat mij hoopt geeft voor de toekomst.

De Derde Date

Geïnspireerd op het beeld dat vele sitcoms uit de jaren 90 schetste van wat er op een derde date gebeurt, ontwikkelde wij dit concept, wat oorspronkelijk een reclame voor condooms en anticonceptie had moeten worden. Dat proces duurde ons echter te lang, dus besloten we er gewoon zelf mee aan de slag te gaan. Opnieuw duiken we in de rol van romantische klootzakken.

En nu?


Ja, niks eigenlijk. We willen heel graag weer door maar helaas is “tijd” niet onze beste vriend. Maar zo nu en dan krijgen we de vraag of we weer eens iets willen doen en daar kunnen we alleen maar “ja!” op antwoorden. We maken er vast wel een keer serieus werk van.

Lijkt het je leuk om mee te helpen bij één van onze video’s? Laat het dan weten! Stuur mij een mailtje op Tijmen@decharmeur.nl

60 vragen, 10 afbeeldingen, 10 muziekfragmenten, een schatvraag en een handvol flauwe grappen

by

“Een goedenavond! Het is maandag en je bent in café Gollem, dus dan is de kans groot dat je hier bent voor de wekelijkse pubquiz! Steek je hand op als je mee wilt doen, dan kom ik langs met invulformulieren en een afbeeldingenronde. Heb je zelf een pen bij je dan ben je nu al mijn favoriet, anders mag je er best een van ons lenen. Bestel snel je volgende drankje, verzin een leuke teamnaam en dan gaan we over tien minuten beginnen!”

In mijn werk, studie en privéleven ben ik constant bezig met presenteren of anderen te begeleiden in het geven van presentaties. Maar in 2013 merkte ik dat, hoewel ik nog steeds anderen hiermee hielp, ik zelf nauwelijks nog presenteerde. Rond augustus sprak ik journalist en oud-studievriend Tim van Erp en bleek dat we allebei het idee hadden om in ons lokale café de Keet een pubquiz te organiseren. Binnen twee weken zaten we daar voor 12 teams en 60 deelnemers, microfoon en A4-tje met vragen in de hand. Drie jaar lang presenteerden wij daar als duo de quiz.

Deze quiz maakten we maandelijks voor een daghap en gratis drank. We kenden vrijwel alle deelnemers en het was dan ook een onderonsje dat vaak tot in de late uurtjes doorging. Maar het was ook een perfecte training in presentatievaardigheden: aan de ene kant heb je een script van vragen waar je je nauwkeurig aan moet houden, maar daarnaast zit je tegenover een geanimeerde groep die graag hardop te reageert. Je analyseert het publiek constant, houdt orde en maakt grappen wanneer er de ruimte voor is.

In mei 2017 wees een vriendin mij op een vacature bij café Gollem. Ik presenteerde nog wel quizzen maar minder frequent. Ik kon er direct aan de slag. In augustus vroegen ze mij om de quiz te maken, zodat deze ook vertaald kon worden naar het Engels voor één van hun andere café’s. Inmiddels zijn we bijna en jaar verder en maak en presenteer ik gemiddeld twee keer per week de quiz. Naast Gollem doe ik dat ook voor café de Jonge Admiraal in Amsterdam Oost, en gemiddeld één keer per maand voor een bedrijf of evenement.

81 vragen in 2,5 uur

Het maken van de quiz duurt ongeveer zes uur. In die tijd struin ik het nieuws van de afgelopen week af, op zoek naar herkenbare namen en steekwoorden in artikelen. Ook klik ik flink rond op Wikipedia, Reddit en andere internetarchieven en pagina’s, op zoek naar leuke themavragen. Ik recycle niet, waardoor ik inmiddels een archief heb met meer dan 3.000 vragen, 1.000 muziekfragmenten en 100 afbeeldingenrondes.

In iedere vragenronde lopen allerlei thema’s door elkaar heen. Er zit altijd wel iets in uit de categorieën actualiteit, sport, geschiedenis, media en aardrijkskunde. De laatste vraag van iedere vragenronde is een vraag met een bizar, opmerkelijk, grappig of zeer triest antwoord. Met presenteren is het dan extra leuk om na het oplezen van de antwoorden de reactie van het publiek af te wachten.

In Juli 2018 lanceerde ik Quizmeister. Via Quizmeister kunnen meerdere café’s mijn wekelijkse pubquiz afnemen en gebruiken. Ook kunnen bedrijven via Quizmeister mij of één van mijn collega-presentatoren boeken voor een bedrijfsquiz.

IMG_4357
IMG_4394
IMG_4350
IMG_4339
IMG_4342
Previous image
Next image

Thuis een quiz doen?

Ook had ik de eer om In juli een aflevering van de Online Pubquiz te presenteren, geproduceerd voor Videobird. Het is totaal iets anders om voor de camera te staan, in plaats van een groep cafébezoekers. Bekijk die uitzending hieronder:

Van jamsessie tot poppodium

by

In een studentencafé in Amsterdam Oost, naast de Bijlmerbajes, ontmoette ik violiste Mirte de Graaff. Een gemeenschappelijke vriendin daagde ons uit om de jamsessie alvast te beginnen. Ik vroeg haar of ik even moest aangeven welke akkoorden ik zou gaan spelen, zij lachte me in het gezicht uit. Drie-en-een-half-jaar later presenteerden we samen met bandleden Lisa, Klaasjan en David onze EP. 

In die periode vertrok onze geweldige zangeres Leonie Franken naar Australië en lijfden we zangeres Lisa van der Weij in, leerde ik hoe leuk het is om Ierse folk te verwerken in pop, wonnen we de publieksprijs op het Amsterdams Studentenfestival, speelden we in de Sugarfactory, op het Magneetfestival en tijdens de prijsuitreiking van de VOJN-awards. En dat is slechts een greep uit de gave dingen die we konden doen.

Inmiddels spelen we een repertoire van 16 eigen nummers en een handvol covers, en zijn we van een akoestisch trio veranderd in een podium-act, ondersteund door drum (Klaasjan Ouwens) en bas (David Macro). Eigenlijk is onze EP een eerbetoon aan de eerste drie jaren, waar we vooral in kleine intieme setting speelden. Van de eerste nummers die we samen speelden bij huiskamer-repetities tot de nummers die we samen schreven en ontwikkelden tijdens de altijd leuke repetities.

Maar met de EP presenteerden we, naast deze zes nummers, vooral de 2.0-versie van onze band, en op basis van de recensies en de reacties van het publiek weten we dat dit werkt!

 

Schermafbeelding 2018-06-23 om 20.26.25
Schermafbeelding 2018-06-23 om 20.26.08
Previous image
Next image

Waar zijn we nu mee bezig?

Op het moment zijn we weer druk aan het schrijven: in oktober doen we een optreden bij onze vaste stek ‘de Jonge Admiraal’ in Amsterdam Oost, en het doel is om daar te kijken wat het publiek van de nummers vindt. Voor het eerst schrijven we de nummers met input van de hele band. Dit proces is uitdagend en we zullen ook een korte youtube-serie maken, zodat iedereen die met een band nieuwe muziek wil schrijven de handvatten heeft om dit te doen.

Maar we willen altijd spelen! Dus mocht je interesse hebben in een optreden van ons? Laat het dan even weten! Via Gigstarter kan je ons boeken, maar je kan ook even een mail of een bericht via Facebook sturen.

Benieuwd hoe het klinkt?

Muziek op de mooiste dag van je leven

by

In februari 2017 vroeg Marleen Mooij aan mij of ik haar kon helpen: voor een bruiloftsreportage had ze een gitarist nodig. De bruiloft was volledig  geënscèneerd zodat verschillende leveranciers hun producten mooi konden  laten filmen en fotograferen. Goede promotie ook voor haar business als wedding singer. Dit was voor mij het begin van een reeks van de leukste optredens die ik heb gedaan.

Foto gemaakt door @madebycnl

Eigenlijk was dit optreden een auditie, en de klik was er! Vanaf dat moment was ik, afwisselend met gitarist Joost Spanjerberg, haar begeleidende gitarist bij bruiloften.

Als je vermoed dat het leuk is om op bruiloften te spelen, dan heb je het mis. Het is geweldig! Als buitenstaander wordt je deel van een intiem en belangrijk moment in het leven van mensen. En je komt op de meest bijzondere plaatsen: van een kleine abdij in Antwerpen tot een partycentrum in Brabant, en van de Hortus Botanicus in Amsterdam tot een verlaten strand in Zeeland (en wat een heerlijke dag was dat!).

Inmiddels ruim een jaar en een handvol bruiloften verder hebben we een flinke setlist opgebouwd en komen de aanvragen nog lekker binnen! Ieder optreden vertrekken we weer met een goed gevoel en als een er een tijdje later een recensie binnenkomt zijn we weer even in de wolken. 

recensie augustus 2017
recensie mei 2018
recensie september 2017
Previous image
Next image

Even wat dingetjes op een rij

We bieden aan om te spelen tijdens de ceremonie of tijdens de borrel. Als we tijdens de ceremonie spelen, kiest het bruidspaar een aantal nummers waar we dan akoestische covers van maken. Tijdens de borrel kiest het bruidspaar het gros van de nummers uit onze lijst, maar staan we natuurlijk open voor verzoekjes. Vaak eindigen nummers die we voor een ceremonie instuderen later op de andere lijst.

Timing is een kunst: als we tijdens een borrel spelen is dat vaak als vermaak voor de gasten, terwijl het bruidspaar de nummers heeft gekozen. Tijdens een bruiloft in de Hortus Botanicus was het bruidspaar foto’s maken terwijl we aan het spelen maken, maar door een kleine wijziging in de setlist konden we precies op het moment dat ze terugkwamen (en nog even twee nummers mee konden luisteren) hun speciale verzoek inzetten. Vanaf het moment dat ze de eerste noten hoorden straalden ze allebei. Op dat moment kom je er opnieuw achter wat muziek met mensen kan doen.

We spelen allemaal akoestische covers van bekende nummers, en hoewel mensen tijdens een borrel met elkaar in gesprek zijn , kan je het altijd zien zodra iemand het nummer herkend. Dit is leuk voor de luisteraars maar net zo leuk voor ons.

 

Benieuwd hoe het klinkt?