Het was een duik in het diepe. In de wereld van technologie, burgerrechten, open-source software en activisme. In april begon ik aan wat een onwijs leerzaam jaar zou worden, in een team vol professionals die doelen nastreven in het belang van iedereen, en vooral allen die waarde hechten aan privacy en vrijheid online. Ik blik kort terug op de drie grootste projecten waar ik bij betrokken was.
Livestream voor een betere wet
Een concept dat al een tijd op de planken lag, ontwikkeld in samenwerking met KesselsKramer, en met één streven: zoveel mogelijk nieuwe donateurs binnenhalen. Het eerste project waar ik mij in mocht bijten was een twaalf uur durende livestream, waarbij presentatieduo Roel Maalderink en Christel van de Craats vanuit het bed in een hotelkamer vierentwintig gasten ontvingen en interviewden over internetvrijheid. We regelden sponsoring, de locatie (het VolksHotel in Amsterdam), de gasten, de techniek, de graphics, de promotie, de aftercare, een pubquiz, catering, decor en alle kleine dingen die er last-minute bij komen kijken. Het was een project waar ik tot mijn nek inzat en wat het uiterste van mij vroeg, en daarmee ook veel van collega’s. Maar het resultaat mocht er zijn: Die dag haalden we 429 nieuwe donateurs, en binnen een maand stond de teller op de beoogde 500.
En wat maakte daarbij de grootste indruk op de rest van het team? Een animatie van een dansende pompoen.
Het bord dat je in bovenstaand GIF-je ziet hangt thuis aan de muur. Een geweldig aandenken aan een geweldige periode. Meer informatie? Lees even de blog op de website van Bits of freedom.
De Rijksveiligheidsdienst
Geen paniek! De Rijksveiligheidsdienst bestaat niet. Al zou je dat niet denken als je het Googled (of Go-go-duckt, voor de meer privacy-bewuste medemens). Voor een campagne om Nederlanders bewust te maken van de impact van overheidssurveillance richtten wij de Rijksveiligheidsdienst op. Waarom? Kijk even naar de volgende video:
De brief werd verspreid in meer dan 20 gemeenten door heel Nederland en werd breed opgepakt door de media. Het resultaat: een felle discussie over de grenzen die we moeten stellen aan overheidssurveillance. Deze campagne voerden wij uit nadat de referendumcommissie bekend maakte dat het referendum over de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten doorging, en dankzij de vele aandacht die deze campagne kreeg wisten we tot de dag vóór het referendum duizenden Nederlanders te bereiken met onze scenario’s.
Het referendum over de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten
Dankzij een groep studenten uit Amsterdam werd de nieuwe Wetgeving voor de AIVD en MIVD bekend bij heel Nederland: met hun campagne wisten ze ervoor te zorgen dat beide drempels gehaald werden om het laatste raadgevend referendum in Nederland tot stand te brengen. Het betekende een koerswijziging voor Bits of freedom: vrijwel alle aandacht moest in die periode gericht zijn op zoveel mogelijk mensen overtuigen van het belang van betere wetgeving.
De campagne die wij voerden was verspreid over een periode van vijf maanden. Waar we begonnen met de Rijksveiligheidsdienst-campagne gingen we in januari verder met een livestream in samenwerking met Amnesty Nederland, de lancering van onze website eenbeterewet.nl, advertenties in kranten, op de radio en televisie, tientallen deelnames aan debatten door het hele land, een reeks blogs waarin we misleidende uitspraken van de voorstanders rechtzette, en flyeracties met vrijwilligers door het hele land.
Deels was onze campagne mogelijk door de subsidie die wij van de Referendumcommissie ontvingen om een tegencampagne te voeren, maar des te meer door de harde inzet van vrijwilligers en het team. Tijdens dit project leerde ik Eveline Prins kennen: de beste projectmanager die ik ken. Het einde van de campagne was het beste einde wat ik kon wensen voor mijn tijd bij Bits of freedom: met een nipte meerderheid stemde Nederland tegen de nieuwe wet.
Was dat het?
Er zijn nog tal van dingen waar ik bij betrokken ben geweest. Ik nam deel aan congressen, deed de vormgeving voor een internationale campagne, deed samen met collega’s live verslag vanuit de eerste kamer, hielp mee tijdens de Big Brother Awards, organiseerde een donateurscampagne in december, schreef blogs en onderhield de nieuwsbrief.
En last but not least: tijdens mijn afscheid kreeg ik de kans het hele team te laten zien wat voor een bijzondere stad Almere is. Misschien maakte dat meer indruk op mij dan op de rest.