Hoe een avondje verhuizen een jaarlijks terugkerend evenement werd: Le Tour de Couch

Voor een barbecue rond koninginnedag met internationale vrienden hadden we één probleem: een tekort aan zitplaatsen. Een korte zoektocht op Marktplaats en een belletje later konden we twee grote gele banken ophalen. Punt was wel dat ze de volgende avond moest gebeuren. Met zes vrienden, twaalf meubelwieltjes, een boormachine en wat sixpacks was de eerste “banknacht” een feit. Vijf jaar later doen we dat met 48 vrienden, 16 banken en een eindfeest met 200 man.

Het was een grote gok: zouden onze vrienden het accepteren als ik ze onder valse voorwendselen naar een plein nabij de eigenaar lokte en daar vroeg of ze konden helpen met het monteren van de wieltjes en “aanduwen” van de banken. Een beetje aarzeling was er wel, maar wat volgde was een van de leukste avonden tijdens onze studentenperiode. 

We reden een fantastische route vanaf het Max Euweplein, langs het Rijksmuseum, een korte tussenstop bij Kriterion en daarna langs de Amstel richting de Wenckebachweg. Onderweg genoten we met onze voeten op de railing van bruggen van het uitzicht, instrueerden we pizzabezorgers om ons op de route te vinden, vervingen we meerdere malen de wieltjes (de beschikbare wieltjes bleken niet erg geschikt voor een wandeltocht van 7 kilometer) en namen we mooie foto’s.

En de reacties van vrienden via Facebook waren super enthousiast! Mede omdat het feestje erna zo’n succes was besloot ik het nog een jaar te organiseren. Deze keer met meer mensen en meer banken. CampusTV ging mee (later ook studenten.tv) en filmde ons terwijl we met de pont het IJ overstaken, hoe we met touw en blok de banken uit bovenwoningen takelden en hoe we gezamenlijk de laatste kilometers aflegden. 

Vanaf het derde jaar kreeg de wedstrijd zijn officiële naam: le Tour de Couch. Omdat we nog midden in de crisis zaten was de tagline “de enige keer dat het leuk is om een “bank-run” te doen. De originele 2 banken hadden inmiddels hun beste tijd gehad, en van de poten van de bank maakten ik trofeeën voor het winnende team. Het doel was niet om zo snel mogelijk van locatie naar locatie te gaan, maar om onderweg opdrachten uit te voeren. Iedere editie is het wel een team gelukt om een politie-agent op de bank te krijgen, en meerdere zoenende stelletjes, of om de bank op een bijzondere locatie naar binnen te krijgen.

Ik twijfelde ieder jaar of ik het nog een keer moest organiseren. Hoewel we geen overlast veroorzaakten (en we eigenlijk alleen maar leuke reacties kregen) bleef het een “illegaal” evenement. In die vijf jaar hebben we echter nooit problemen gehad. Zelfs niet toen een team een kort stukje met bank meeliep met een demonstratie.

In 2015 organiseerde ik de race voor het laatst. Inmiddels was een groot deel van de vrienden verhuist uit het studentencomplex, maar voor die ene dag kwam iedereen nog even terug. 

En wat leer je daar nou van?

  • Wie als student meer dan 10 euro voor een bank betaalt, betaalt teveel.
  • Een boormachine is je beste vriend.
  • Je hoeft je bank niet te verlaten om wat meer van de wereld te zien.
  • Er is veel mogelijk in de openbare ruimte, zolang je maar respect toont voor je medepassanten.
  • Een avondje verhuizen met vrienden kan uitdraaien op een van de leukste evenementen die je in de binnenstad van Amsterdam kan doen.